Page 242 - tmp

Je mag er niet zwemmen of eigenlijk niets doen, alleen een paar plaatjes schieten.
Voor de aanlegsteiger lagen tientallen boten te wachter om hun toeristen uit te
braken. De loopbrug was helemaal volgepakt met mensen. Het zag er echt niet uit.
Wij wilden ons niet mengen in deze heksenketel. We voeren door en rondden daar
de zuidpunt van het eiland. Een eenzame monoliet stond als een opgestoken vinger
op de zuidkaap. Waarschijnlijk een waarschuwing voor deze toeristisch gekkenboel.
Eenmaal aan de andere kant van het eiland stuurde de schipper ons in de eigenlijke
Maya Baai, grote baai met op het eind het beroemde strand. De boten moesten zo'n
200 meter van het strand blijven liggen achter een touw dat over de ingang van de
baai was gespannen. In de verte zag je honderden mensen op het strand en langs
de waterlijn staan. Dit strand levert miljoenen per jaar op met al die gasten, volgens
mij. Tegen de berghelling zag je de plek waar het verblijf stond van de hippiegroep
uit de film. Leuk om dit eens te zien, maar om voor zoveel geld alleen maar even
over een strand te mogen lopen was ons te gek. We gingen weer verder en konden
gaan snorkelen. Het was hier een kleine baai met rustig en helder water.

Aan het einde was een klein strandje. Er groeide hier een paar pandanuspalmen met
hun markante luchtwortels. Daarachter was een hoge, steile kalkwand die de nauwe
baai insloot. Het snorkelen was wel leuk, mooi helder water en ook nog redelijk veel
vis. Scholen kleine vissen zwommen voorbij geflankeerd door gepen, de smalle,
lange roofvissen die ook in onze wateren voorkomen. Qua koraal was het niet zo
bijzonder. Er lagen de nodige snorkelaars in het water, praktisch allemaal met een
zwemvest om. Een dreef er, zich vasthoudend aan een reddingboei en getrokken
door een begeleider. We hadden er geen last van, omdat wij richting van de rotsen
zwommen, daar waren wat meer activiteiten met vissen.