Page 298 - tmp

Die man kwam later nog een keer langs en stonk weer zo. Ik herinnerde mij dat toen
ik even naar het toilet was geweest op het beeldscherm in de rug van de stoel voor
mij een boodschap kwam dat ik niet mocht roken in de toiletten. Nu heb ik nooit
gerookt, dus dat was vast niet voor mij bedoeld. Gewoonlijk zie of hoor je die
boodschap alleen bij het begin van de vlucht. Waarschijnlijk had die man toch
stiekem in de wc zitten roken. Dat is in een vliegtuig een doodzonde. Misschien dat
daarvoor de politie aan boord kwam. Misbruik van deze regel kan je veel problemen
bezorgen en terecht. Er kwamen maar geen koffers van ons. We wilden graag de
snelboot van 17:30 uur halen, maar dit plan kwam steeds meer op scherp te staan.
Er kwamen maar koffers, maar nooit een bekende. Er werd omgeroepen dat er nog
steeds bagage uit Dubai werd uitgeladen, dus wij maar geduldig langs de
koffercarrousel staan. Op een gegeven moment bleef het wel lang erg stil, er kwam
niets meer. We zijn maar eens gaan vragen en toen bleek dat er al bekend was dat
onze bagage in Bangkok was blijven staan. Jammer dat ze dat niet even hadden
omgeroepen. We moesten een uitgebreid formulier invullen en een beschrijving
geven van de koffers. Zodra ze boven water waren gekomen, zouden ze worden
thuisgestuurd. Dat werd dus mooi licht reizen met de trein met alleen onze
rugzakken. Pech was dat ik mijn winterjas in de koffer had gedaan. Ik had wel
thermisch ondergoed in mijn rugzak gedaan en had mijn donsjack aan. Dat kon
buiten nog wel eens fris worden zonder pet, jas en handschoenen. Maar ja, dit was
de status quo, we moesten het er maar mee doen. We hadden nog een paar minuten
om de trein te halen, zodat we met de snelboot naar het eiland zouden kunnen.
We holden naar de centrale vertrekhal, waar de trappen naar de perrons zijn.
Als we deze trein zouden missen, zouden we pas om tien uur ’s avonds thuiskomen
en dan helemaal afgedraaid zijn natuurlijk. Gelukkig werd ik van het hollen een
beetje warm en sta je op Schiphol in de tunnel, dus niet op een open perron.
We hebben het gered. We kwamen op het perron aan en een minuut later kwam de
trein naar Leeuwarden voorrijden. We hadden wel een klein probleem. We hadden
voor vertrek al onze treinkaarten gekocht. Je kan als "groep" vanaf twee personen
een dalurenkaart kopen, wat een stuk goedkoper is als een enkele reis voor twee.
Doordat we zo verlaat waren zouden we over vieren in Leeuwarden aankomen.
Eigenlijk mochten we dan niet meer in de trein zitten veronderstelden we.
We waagden het erop en als de controle kwam zouden we de situatie uitleggen en
vertellen dat we dachten dat je voor 16:00 uur in de trein moest zitten en dus wel
legaal zou reizen. Maar we wisten niet zeker of dat wel zo was. Volgende keer maar
eens goed de voorwaarden lezen. Bij de laatste stop in Heerenveen waren we al dik
over 16:00 uur heen. Er was vanaf Schiphol geen controle geweest en het was niet
erg waarschijnlijk dat op het laatste stukje dat wel zo zou zijn. Vlak voor Leeuwarden
stond ineens de conducteur in onze coupé. Vrolijk kwam hij op ons toe en zag onze
bergschoenen en rugzakken. Hij vroeg ons of we lekker hadden gewandeld.
We ontkenden dat en raakten in een geanimeerd gesprek over onze perikelen met
de bagage. Hij wenste ons een goede verdere reis en dat het goed zou komen met
de bagage en liep verder naar het eind van de trein zonder ons te controleren.
We slaakten een zucht van verlichting. Voor alle zekerheid checkten we voor het
laatste stuk naar Harlingen maar wel in met onze OV-kaart. Geluk duurt meestal niet
zo lang. Lily had dit goed bedacht want in die trein werden we al een paar minuten
na vertrek gecontroleerd. Leuk was dat Lily's schoonzus Hillie en nicht Eileen ons
stonden op te wachten in de kou op het station. Ze stonden achter de afzetting.
Over de afscheiding heen hadden we twee minuten om elkaar te knuffelen en even
snel de laatste stand van zaken door te geven.