Page 299 - tmp

Toen begon het op een na laatste stukje van onze reis, de tocht naar Harlingen.
In Harlingen hadden we tien minuten om van de trein naar de boot te lopen en onze
tickets te veranderen. Uit voorzorg boeken we altijd de laatste boot, veranderen, als
er plaats is, kan altijd. Het was dus een mooi strakke actie geworden vanaf Schiphol
naar hier, gelukkig zonder een kink in de kabel. Dat had wel gekund, want in de krant
lazen we later, dat in Zwolle een man met een pistool uit de trein was gehaald door
de politie. Alle treinverkeer was stilgelegd. Daar hebben wij gelukkig geen last van
gehad. Nog even een klein uurtje varen en toen zagen we tot onze vreugde weer het
vertrouwde licht van onze "Toer". Onze bewaker, de Brandaris, knipperde blij dat we
terug waren gekomen. Onze buurman had de verwarmingsketel al flink opgestookt.
Het was lekker warm in de kamer en keuken. Dat was ook wel nodig, want het laatste
stuk lopen naar huis was toch wel fris in de stevige wind. We hadden het weer gered
en met een reis zonder enig ongemak, wat de gezondheid betreft. Alles was op
rolletjes verlopen. Gepland vervoer was er altijd, de hotels waren prima, op het
voorlaatste na, dat een stuk minder was. We hebben een langgekoesterde wens
kunnen vervullen. De Thaise eilanden hebben ons altijd al geïntrigeerd. We hebben
nu een representatief aantal eilanden kunnen bezoeken. Wel hebben wij nog nooit
zoveel drukte van toeristen meegemaakt tijdens al onze vorige reizen. Het was hier
echt overvol. Dit komt omdat we tijdens eerdere reizen gedurende deze feestdagen
in landen waren waar Kerst en Oud en Nieuw minder spelen dan in de westerse
wereld. Voor veel toeristen zal deze drukte normaal zijn. Op de stranden lag iedereen
ook hutjemutje. Dat is niets voor ons. Op Terschelling ontvluchten we ook altijd de
drukte bij de strandovergangen. Het was wel leerzaam om dit eens te zien, maar wij
hopen het niet nog een keer mee te maken. We zijn weer een mooie ervaring rijker,
al moet ik eerlijk bekennen, dat ik vooraf aan deze reis toch wel wat nerveus was.
Het was 2019 dat we voor het laatst ver weg zijn geweest, dus daar moest ik weer
een beetje aan wennen, plus natuurlijk altijd op de achtergrond, hoe gaat het met
covid en Lily heeft natuurlijk op dit moment een vervelende verzameling van kwalen.
Van reuma heeft ze helemaal geen last gehad, waarschijnlijk ook door de warmte en
door haar hartaandoening moest ze bedachtzaam trappen op of langzaam steile
paden opklimmen om het hartritme in toom te houden. Het heeft ons deze reis
gelukkig niet belemmerd en stiekem is voor mij wat rustiger omhoog ook wel fijn.
Met mijn anderhalve long zit de snelheid van vroeger er ook niet meer in. Dit hebben
we weer binnen. We gaan zien wat de rest van het jaar ons brengt. Het nieuwe jaar
is voor ons in ieder geval goed begonnen.

Lily en Flip Tocila,
West-Terschelling, 12 januari 2024.