Page 132 - tmp

We gingen op de terugweg en kwamen een bar annex pizzeria tegen. Hier hebben
we geluncht. We namen met z'n tweeën een pizza. Die was groot genoeg. Het was
een Mille Gusta, dus een Duizend Smaken pizza. Dat was wat overdreven, maar er
zaten wel veel ingrediënten op. Naast tomaat en kaas, zaten er stukken ham op en
plakken van een worstsoort, tonijn, artisjokbodems, olijven, uien en champignons.
In een paar minuten was hij gebakken in een oven waar de vlammen uitsloegen.
Het smaakte prima. Voor mij de eerste pizza deze reis. Gesterkt door het eten gingen
we terug naar het hotel. Het was nu alleen nog maar bergop. We durfden niet de
afsteekpaadjes tegen de bergwand te gebruiken na de regens. Daarom liepen we
gewoon langs de weg. Dat was wat minder leuk, maar wel veiliger dan een steil en
glibberig pad. Overigens had het vanmorgen nog even geregend toen we zaten te
ontbijten. Dat stelde niet veel voor. Ondanks de voorspellingen hebben we het de
hele tocht drooggehouden. Wel dreigde het zwerk zo nu en dan, maar later op de
middag werd het zelfs weer zonnig. Een stukje boven ons in Noord-Italië was het
volgens Buienradar noodweer. Het was één grote rode vlek. Hopelijk gaat het de
komende dagen beter worden, want we zitten nu op de zuidelijkste plek van deze
reis. Eenmaal terug in het hotel hebben we lekker zitten knutselen. Vlak voordat we
zouden gaan eten begon het flink te gieten. Gelukkig was het even daarna droog.
We zaten nog niet in hetzelfde restaurant als de afgelopen drie dagen, of de pleuris
brak uit. Het was weer zo'n heftige stortbui met hagel. We zaten lekker droog en
hadden uitzicht over het heuvelland onder ons, maar uitzicht is niet het goede woord.
Er werd een gordijn van regen over het landschap dichtgeschoven. Alles verdween
onder een wazige deken. Zicht was er nog nauwelijks. We zaten droog te genieten
van dit weerspektakel. We merkten wel dat we gewaardeerde gasten waren
geworden. Al het bedienend personeel was uitermate aardig. Al twee keer werden
onze glazen behoorlijk vol geschonken en al twee keer schonken ze uit een fles die
tegen het leegraken aan was. Niet gezeurd, die wijn werd keurig over onze glazen
verdeeld. Lily mag, zoals jullie waarschijnlijk weten, de eerste twee dagen van de
week geen alcohol drinken vanwege de reuma medicijnen die ze dan moet slikken.
Daarom vroeg ze maandag om alcoholvrij bier. Dat hadden ze niet meer. Dinsdag
kwamen ze er triomfantelijk mee aan. Dat was toch wel een klein feestje voor Lily.