Page 224 - tmp

Een afstand van nog geen kilometer naar Manarola, maar toch moet je voor elke rit,
ongeacht hoe lang of kort € 5 betalen. Ik drukte daarom maar op treinkaartjes kopen.
Wat voor kaartjes wilde ik, met een keuze uit eerste of tweede klasse, terwijl deze lijn
geen eerste klasse heeft. Toen waar ik heen wilde, alsof dat wat uitmaakte welke
afstand je reed, alles was even duur. Dus maar Manarola uitgekozen.
Daarna wilde de machine weten voor welke trein ik de kaartjes wilde hebben.
Dat was de eerstvolgende. Toen kreeg ik een boodschap in het rood dat de gekozen
trein er over twee minuten zou zijn. Alsof ik dat niet wist, ik had haast. Prima zei de
machine, je moet het zelf maar weten. Hoe wilde ik betalen, met de kaart graag. Ja,
dat kon ik wel willen, maar hij lustte mijn betaalkaart niet, terwijl ik al twee weken elke
dag de kaart meermalen heb gebruikt. Toch maar nog eens proberen, maar nee, mijn
kaart kon ik wel weggooien. Dus maar weer snel naar de VVV om te vragen hoe ik
aan treinkaarten kon komen. Ze wilden het nog wel eens proberen, maar hun
systeem werkte nog steeds niet. Ondertussen kwam de trein binnen. Ik ben
moedeloos naar Lily toegegaan, die meewarig kijkend op het perron stond. De trein
was net in de tunnel verdwenen. Gelukkig liep er een allervriendelijkst meisje van de
spoorwegen rond, een groteproblemenoplosbeambte. Ik vertelde in geuren en
kleuren mijn problemen aan haar, ik had nu toch een half uur de tijd. Zij stelde voor
dat we het met de machine op het perron nog een keer zouden proberen. Zou het
niet lukken, dan zou ze de conducteur lief vragen of hij ons een kaartje zonder boete
kon verstrekken. Zonder kaartje in de trein levert, net als bij ons, een boete op.
We doorliepen samen de hele procedure opnieuw, maar weer werd mijn kaart
geweigerd. Gelukkig lustte de machine de kaart van Lily wel. Snappen jullie nu
eindelijk waarom mijn verhalen altijd zo uitgebreid zijn. Alleen al het beschrijven van
het kopen van een treinkaartje kost meer dan één A4-tje. We zaten nog niet eens in
de trein of ik heb nu al een type-elleboog gekregen van al het tikken op het klavier
van mijn laptop. We stonden nauwelijks in de trein of we konden er alweer uit.
Wat is minder dan een kilometer voor een trein? Het enige alternatief nu was een
paar honderd meter klimmen en afdalen op steile rotstrappen. Dat was dus geen
alternatief. In het station van Riomaggiore hadden we al gezien dat het nog steeds
waaide en de golven er niet rustiger op waren geworden. Er was geen boot te zien
op zee, dus alle toeristen waren nu gedwongen om met de trein te gaan. Ook bij dit
station was een lange tunnel die naar het centrum van het stadje liep. Een lange
kolonne van mensen stiefelde naar het stadje.