Page 228 - tmp

Het plaatsje Manarola

Maar wellicht gaat een groot deel naar de maffia of corrupte bestuurders. Wel heel
jammer, want het zijn hele bijzondere dorpjes, waarvan je er niet veel of helemaal
geen een op de wereld kan vinden. Dus het is hier een uniek gebied en terecht dat
zoveel mensen hier willen komen kijken. Wij zijn in ieder geval heel blij dat we het
hebben gezien en dat komt alleen maar door een foto in een koffietentje in
Leeuwarden, off al places. Ik ga verder met het kaapje waar we naartoe liepen.
We bleken niet de enige te zijn die dit plekje hadden gevonden. Er stond een forse
groep Aziaten, ik meende Chinezen die natuurlijk allemaal op de foto wilden met
het plaatsje op de achtergrond. Dat moest gebeuren op een smal paadje langs de
rotswand. Dit was ook het doorgaande pad. Grappig om daar eens rustig naar te
kijken. Al die toeristen met tegenstrijdige belangen. Boven ons torende een groot
gebouw, tenminste zo leek het. Later op de dag zagen we dat dit het kerkhof was.
Dit was gemaakt op een groot platform op stenen wallen en ook hier stonden van
die grafmuren. We zijn hierna naar de hoofdstraat gelopen en liepen naar de kerk
waarbij we langs het grote waterrad kwamen, die misschien de naam heeft gegeven
aan dit dorp. De kerk lag op een hoger niveau, bijna aan het eind van het plaatsje.
De kerk, de San Lorenzo, dateert uit 1338. Opmerkelijk was dat de toren helemaal
losstond aan de rand van het plein voor de kerk. Bij de toren keek je tegen de
begroeide en van terrassen voorziene rotswanden aan van de vallei waarin het
plaatsje lag. Aan de overkant zagen we een vlak wandelpad. Dat leek me mooi om
later te belopen om het plaatsje van de andere kant te kunnen zien. De kerk zelf
leek een beetje op de kerk van gisteren. Deze had ook plafondschilderingen.