Page 226 - tmp

In de vrij smalle tunnel moesten de nieuwkomers en de vertrekkers door deze nauwe
pijp. Er waren erg veel groepen op pad. Overal zag je opgevouwen paraplu's,
vlaggetjes, of zelfs een opgeknoopte speelgoedbeer boven de mensen uitsteken:
follow the leader, in dit geval de gids. We kwamen uit bij net zo'n plein als in ons
plaatsje, alleen hier was geen tunnel onderdoor, je moest er overheen. In de
hoofdstraat naar de haven lagen aan beide zijden de vissersbootjes, hoog en droog.
Bij de haven gekomen zagen we weer het hoog opspattende zeewater van de golven
die op de kust beukten. In dit plaatsje was niet veel ruimte voor de bootjes, vandaar
dat ze in de straat lagen. We zijn langs het kleine haventje gelopen naar een smalle
kaap aan de overkant, de Punto Bonfiglio. Vanaf hier had je een prachtig uitzicht
over de vaalgekleurde huizen. Ik schrijf dit met opzet. Manarola is voor velen het
mooiste plaatsje. Het meisje dat ons hielp met de treinkaartjes vond dat ook.
Wij vinden het een moeilijke keuze, want Riomaggiore vinden we ook heel leuk,
misschien wel nummer 1. Laten we ze de twee toppers noemen, maar waarom
vaalgekleurd? Veel anders kan ik er niet van maken, het zijn allemaal pasteltinten
op de huizen en geen sprankelende kleuren zoals op de vele foto's.
Daarbij vonden we het overal wel een beetje vergane glorie.

Vanuit Manorola konden we het plaatsje zien waar we gisteren waren

De hekken langs de paden, uitzichtpunten, maar ook de meeste huizen zelf waren
hard aan onderhoud toe. Muren bladderden en deuren en kozijnen konden vaak ook
wel een beetje verf gebruiken. Er moeten hier godsvermogens worden verdiend, ook
al gezien de prijzen van alles.