Page 292 - tmp

Stadskerk Biel in de Altstadt

Net als wij kwam de dame achter het loket er niet uit. Ze nam mijn telefoon mee
en liep naar boven. Ze ging voor ons uitzoeken hoe de verbinding moest lopen.
Ze kwam terug, maar kwam er toch niet uit. Er rolde steeds andere treinen uit haar
printer, dan die wij thuis hadden opgezocht en waarvoor we ook reserveringen
hadden gekocht. Ze hield geen rekening met de extra speling die wij steeds
gebruikten om vertragingen op te vangen, zo dat al lukte. In Italië zagen we
vertragingen van meer dan twee uur. Daar kan je niet tegen plannen. Vreemd was
dat iedere keer er op het laatste stuk naar Nederland een bus aan te pas kwam.
Dat kon niet volgens ons. Er moest vanaf Düsseldorf een rechtstreekse trein naar
Arnhem zijn. Zo ging het ook op de heenweg. Wat ze ook deed, iedere keer kwam
er een busreis vanaf Oberhausen naar Arnhem op het scherm. We snapten er niets
van. Ook maakte ze dezelfde fout als ik destijds. Ze maakte een nieuwe reis aan.
Dat moet niet. Alle treinreizen van onze reis moeten in dezelfde Interrailmap (die wij
Cinque Terre hebben genoemd) worden geboekt. Je maakt in die map een bepaalde
reisdag aan, bijvoorbeeld 5 mei, en in die dag moet je dan iedere trein waarvan je
gebruikmaakt apart invoeren. Er zit een wel goede zoekfunctie op waarbij je de
hele dienstregeling op die dag van een bepaalde trein kan zien. Dus bij vier keer
overstappen staan er vijf treintrajecten op de lijst. Dat kan variëren van boemels tot
hogesnelheidstreinen. Het voordeel is dat je precies ziet hoe laat je trein vertrekt,
welke tussenstations er zijn en hoe laat je daar aankomt en vertrekt plus het
treinnummer. Wij hadden gekozen voor zeven reisdagen in een maand. Wil je meer,
dan moet je gewoon een treinkaartje kopen dat vaak veel duurder is, of meer
reisdagen kopen. Vooral in Zwitserland zijn de treinen extreem duur, maar alles
is hier duur, behalve de regen, die is gratis. Maar we zijn weer terug bij het loket.
De vrouw haalde er een jongere collega bij en die gooide alles eruit, wat de vrouw
voor ons in de pas had gezet. Daarna liet ze ons zien hoe we zelf de schakels van
de terugreis aan elkaar konden knopen. Enigszins opgelucht verlieten we het station.
Op de kamer zouden we de terugreis wel gaan invullen. Het goot nog steeds.
Daarom zijn we eerst een bakje gaan drinken. Het was wel een leuk tentje met, zo te
zien, een stel vaste gasten. Die namen met een bakje de krant door, of zaten al aan
een glas wijn, logisch met dat pokkenweer. Hierna liefen wir nach der Altstadt, of
liever naar la Vieille Ville de Bienne. Frans wordt hier toch overwegend gesproken.
Dat oude deel was een juweeltje. Op een hoogte stond een grote kerk met ervoor
een plein omzoomd door oude huizen. Er waren meer pleinen en elk plein had een
prachtige fontein, een zuil met een kleurig beeld erop. Beneden spoot uit lange
pijpen, die uit gezichten staken, een waterstraal.