Page 314 - tmp

Taubenlochschlucht

Het was de tijd van de dinosaurussen en andere beesten die we allemaal kennen
van de films over Jurrasic Park. We wandelden dus echt door miljoenen jaren
geschiedenis, die door deze kloof wel heel duidelijk werd. Toch vonden we helaas
geen botten van de Tyrannosaurus rex. Leuk was dat we nog wel een waterspreeuw
zagen. Deze spreeuwgrote, grijsbruine vogeltjes met hun opvallende witte borst
storten zich met doodsverachting in het snelstromende water om onder water
naar insecten, kreeftjes, waterpissebedden en andere ongewervelden te zoeken.
Met behulp van hun poten en vleugels bewegen ze zich onder water. Het zijn
overigens geen spreeuwachtigen, net zomin als de walvis een vis is. Dat was een
leuke waarneming. We bleven genieten van dit oerlandschap, bij elke bocht was
het weer anders. Er waren natuurlijk heel veel stroomversnellingen maar ook kleine
watervallen. Af en toe waande je je in een tropisch bos vanwege de weelderige
begroeiing. Enigszins moe, maar voldaan reden we met de bus terug. We hebben
daarna weer gegeten bij het tentje waar we ook de eerste dag hadden gegeten.
We vielen er duidelijk uit de toon. De klandizie bestond hoofdzakelijk uit migranten
of hun kinderen of duidelijk minderbedeelde Zwitsers. We werden door de eigenaren
enthousiast ontvangen. Ze kenden ons intussen. Iedereen moest met z'n handen
van plastic eten. Wij kregen gewone borden en bestek. Omdat we nog nauwelijks
op deze grotendeels Italiaans georiënteerde reis pasta hadden gegeten, namen we
nu een bord penne met een roomsaus en kip. Het was erg lekker, maar we konden
de pasta niet helemaal wegwerken, daarvoor waren de borden te veel gevuld.
Onze laatste dag in Zwitserland was prachtig verlopen. In ieder geval wat het weer
betreft, maar natuurlijk ook de mooie natuur en de heerlijke wandeling. Wat was dit
een verschil met gisteren.