Page 318 - tmp

Dus ook voor deze trein hadden we genoeg overstaptijd, dachten we. We waren net
Frankfurt voorbij of de trein minderde vaart in een tunnel. Er was weer een probleem.
Zo rij je 300 km/u en het volgende moment zit je vastgeroest aan de rails.
Nou konden we fluiten naar onze volgende aansluiting. We reden na zo'n tien
minuten stilstaan, langzaam uit de tunnel en bleven weer stilstaan. Dit was beter
dan in het donker in de tunnel wachten. Gelukkig begon het nu ook te regenen.
Dat hoorde er echt bij. Iedereen zat gelaten in de trein. De Duitsers weten natuurlijk
niet beter. Volgens mij heeft het treinpersoneel een speciale cursus in Japan gevolgd
in het verontschuldigen. Entschuldigungen vlogen ons om de oren. Lijkt me niet
leuk als je bij DB werkt, je moet de hele dag door het stof kruipen. Maar we waren
voorbereid op deze ellende. Uit voorzorg hadden we ook voor de terugweg in
Arnhem het hotel geboekt. Al zou het middernacht worden, we zouden een bed
hebben. Op het moment dat ik dit schrijf en we alweer zo'n tien minuten stilstaan,
begon opeens de zon weer te schijnen. Als het te lang zou gaan duren, dacht ik,
dat we met z'n allen de trein moeten gaan duwen. We hebben het al een keer
meegemaakt met het OV. We waren in Friesland met de bus, tot de chauffeur
verkeerd reed. Zal je net zien, de achteruit versnelling werkte niet meer. Toen hebben
we met z'n allen de bus achteruitgeduwd, dus zo gek was mijn idee niet. Met een
gangetje van hooguit 40 km/u reden we naar Siegburg/Bonn. Gelukkig dat we
deze keer niet hoefden te duwen. Inmiddels hadden we 130 minuten vertraging
opgelopen, maar we reden nog steeds al was het geen 300 maar 40 km. Het was
gewoon een toeristische rit, je kon zelfs de bijtjes op de bloemen zien zitten, zeg
maar, een postkoetservaring. Vroeger vonden mensen dit al heel snel en ze kwamen
ook op hun bestemming aan. Het weer werkte ook mee. Het was prachtig zonnig
weer geworden en we reden door de natuur.