Page 323 - tmp

We hadden drie minuten om even te knuffelen en te praten en haasten ons daarna
naar de trein. De hele treinreis stond in het teken van vertragingen, gelukkig in
Nederland liep alles op rolletjes. Alles sloot naadloos op elkaar aan, Wacht eens
eventjes! In Harlingen stopt de trein altijd twee keer, een keer bij het hoofdstation en
de eindhalte is Harlingen Haven. Van daaraf is het nog een paar minuten lopen naar
de terminal. Het venijn zit altijd in de staart. Normaal hadden we twintig minuten om
bij de terminal te komen. Blijft nu ineens de trein doodstil in station Harlingen staan.
Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Na een tijdje kwam het bericht dat er
gewacht moest worden op de trein die van Harlingen Haven moest komen.
Het spoor is enkelspoor, alleen bij de stations is het dubbel. Daar stonden we een
dikke vijf minuten op te wachten. We hadden voor de drie uur boot geboekt, maar nu
konden we mee met de snelboot. Dan waren we om half twee thuis en anders pas
om vijf uur. Er stonden twee vrouwen voor het loket in de terminal die met de drie uur
boot met hun fietsen over wilden. Het kopen van de kaartjes duurde lang want je
moet ook nog naam en telefoonnummer geven bij het kopen van een kaartje.
Hadden ze de kaartjes, toen wilden ze ook nog weten of ze met de fiets een dagje
naar Vlieland konden. De ene vrouw merkte terecht op dat ze de boel ophielden en
de vrouw achter het loket zei, dat ze ons er even tussendoor wilde doen. Daar was
de andere vrouw het niet mee eens. Zij moest ook kaartjes voor de drie uur boot
hebben met fietsen. Het waren namelijk twee echtparen. Ze had aan ons geen
boodschap en bestelde gewoon haar kaarten. Dat duurde ook weer een hele tijd.
Ondertussen stonden wij te trappelen om aan boord te gaan. Ik hoop dat die vrouw
op Terschelling een lekke band krijgt, of nog liever nog op Vlieland. Voor de rest ging
het vloeiend. Aangekomen bij de haven zagen we dat er nog steeds hard werd
gewerkt aan de renovatie. Er was al een nieuwe oprijbrug geplaatst een tijdje
geleden. De kade waar de boot normaal aanlegde waren ze nu aan het slopen.
De komende tijd gaat er veel gebeuren. Vooral de damwanden waren al lang aan
vervanging toe. We liepen naar huis en zagen de weelde van onze tuin. Vooral het
gras stond wel een snede hoog, jammer dat we geen koeien hebben. We waren
weer thuis na een prachtige reis. Een reis met toch een donker randje, maar we zijn
weer veel ervaringen rijker en wat hebben we een geluk gehad met het weer.
Dat is altijd een belangrijke factor. We zijn dankbaar voor de vele opbeurende en
bemoedigende berichten onderweg van al onze lezers. Wij zien al uit naar ons
volgend avontuur. We proberen het reizen vol te houden tot het niet meer lukt,
om welke reden dan ook. Jullie lezen het vanzelf als we weer uitvliegen.

Terschelling 30 mei 2024
Flip en Lily Tocila.