Page 158 - tmp

We kwamen eerst langs een rustiek bosmeertje met veel waterlelies en kwamen
daarna op de hoofdweg, de Postvejen. Het fietspad langs de hoofdweg was net
geasfalteerd en het reed hier zeer comfortabel. Gelukkig was het niet druk op de weg
en hier en daar reed je een eindje van de weg door bosgebied`, afgewisseld met
grote heidevelden. Ook hier was de bloei al bijna voorbij, maar het moet hier prachtig
zijn als alle heide volop bloeit. Net als op Terschelling was het een lust voor het oog.
Het gebied hier was goed vergelijkbaar met Terschelling. Voor een indruk hoe het er
tijdens de heidebloei op Terschelling uitziet, kan je op mijn website kijken.
We kwamen aan in Sønderho, het zuidelijkste puntje van het eiland. Uit de verte
zagen we al de molen die hoog boven alles uittorende. Het stuk dat we net hadden
gefietst zag er vroeger heel anders uit, ook hier weer net als bij ons. Duinen en kale
vlakten met veel stuifzand waardoor de duinweiden vaak onderstoven. Daarom zijn
bij ons in de crisistijd in de vorige eeuw veel dennen geplant om het zand vast te
houden, maar ook om als hout voor de mijnbouw in Limburg te dienen.
de
De houtleverantie is nooit gebeurd, de mijnen sloten. Hier waren tot ver in de 19
eeuw Nordby en Sønderho van elkaar gescheiden door een woeste, kale vlakte
en hadden wind en zand vrij spel.

De molen van Sønderho

Eind 1800 begon men met de aanplant van bomen. Hierdoor werd de
onherbergzame zandvlakte in de loop van de tijd een mooi natuurgebied. Door deze
naaldbossen, heidevelden en duinen ging het fietspad naar het zuiden tot aan
Sønderho. Het dorp wordt wel "Danmarks smukkeste landby", het mooiste dorp van
Denemarken genoemd. Het was zeker een mooi plaatsje met veel kapiteinshuizen uit
de gouden tijden van de zeilvaart. De eeuwenoude kommandørswoningen hebben
meestal prachtige tuinen. Het was een lust voor het oog om hier rond te lopen.