Page 284 - tmp

De trein vanaf Basel Waar staat onze volgende trein

Veel mensen liepen vertwijfeld heen en weer. Italianen en zeker die van het spoor
weten feilloos mensen gek te maken en chaos te veroorzaken. Dat zagen we ook
al een paar dagen eerder toen we verder met de bus moesten, omdat er aan het
spoor werd gewerkt, zoals jullie hebben gelezen. We hadden weer een prima plaats.
Ondertussen kwam een dure, Aziatische familie de trein in, elk met een koffer als een
hutkoffer. Ze wisten niet waar ze moesten zitten, logisch bij dit soort tegenstrijdige
aanwijzingen in een land waarvan je de taal niet kent en ook de leestekens anders
zijn dan thuis. Het bleek dat ze naar wagen 17 moesten. Dat was helemaal in de kop
en wij zaten met wagon 1 in de staart. De tijd was te kort voor ze om over het perron
te lopen. Ze moesten dus met die enorme koffers een flink eind over de nauwe
gangpaden zeulen tussen de andere passagiers, die ook driftig naar hun plaats aan
het zoeken waren. Je moet er wat voor over hebben om eerste klas te zitten, want
daar moesten ze naar toe. Tegenover ons kwamen twee jonge knullen zitten,
waarmee we al gauw aan de praat raakten. De ene kwam uit Spanje en de andere
uit Albanië. Het waren geen arme jongens. Eén was ingenieur en de andere was erg
in politiek geïnteresseerd. Hij wilde weten hoe het nu in Holland ging met de coalitie.
We wisten niet hoever het op dit moment daarmee was, maar vertelden in het kort
hoe de vlag erbij stond of liever slaphing. We hadden vernomen dat ze Plasterk als
premier wilden. Dat is God zij dank niet gebeurd. Overigens, ik geloof niet in die man
en dat slaat zowel op God als Plasje. De beide heren tegenover ons wilden veel
weten over Nederland. Ze waren ook reislustig. Kortom genoeg praatstof tot Como,
waar ze uitstapten. De route die we nu volgden hadden we aan het begin van de reis
ook al gereden. Dat was die mooie tocht door de Alpen. In feite kan je dus het beste
onze rit van Zürich naar Milaan teruglezen, maar dan wel van onder van de bladzijde
naar boven lezen. Dan krijg je een goed beeld van deze Alpenrit. In de
Gotthardtunnel zaten we weer lang in het donker. Ook nu weer genoten we volop,
al kwamen we langs allemaal bekende plekken die we op de heenreis al zagen.
Tegen het eind, we zaten weer in Zwitserland, kwam er een vrouw tegenover ons
zitten. Ze zag ons steeds naar buiten kijken en begon te vertellen over wat we zagen.
Ze was vandaag naar de top van een hoge berg gelopen. We zagen hem in de verte
liggen. Dat was echt een hoge. Er zat ook een stuk klimmen bij, maar je kon het ook
via paden doen. Het was ook een heel sportieve vrouw, dat straalde ze uit. Met haar
hebben we tot Zug gezellig zitten kletsen. Behalve veel wandelen en klimmen was ze
ook naar Rome gefietst. Ze ging altijd op de fiets naar haar werk. Dat was een uur
rijden. Bij sneeuwval ging ze lopen, dat duurde dan een paar uur.