Page 60 - tmp

Er waren natuurlijk veel foto's te zien en tekeningen door gevangenen gemaakt en
naar buiten gesmokkeld die niets aan de verbeelding overlieten. Het was wel jammer
dat het nu zo druk met bezoek was. Hierdoor ging een groot deel van de beklemming
verloren. Dat is wel de enige gemoedstoestand waarin je je hier hoort te bevinden.
Natuurlijk is het wel goed dat nog steeds zoveel mensen de waarheid willen zien. Toch
zijn er te veel mensen die er anders overdenken. Vanwege dit soort mensen moet voor
de veiligheid iedereen zijn paspoort laten zien en de op naam gekochte kaartjes. Het
was daarbij verboden scherpe voorwerpen mee naar binnen te nemen. Daarom wer-
den alle tassen, dus ook onze rugzakken met een scanner gecontroleerd. Het is vre-
selijk dat dit nodig is, we leven in een verknipte wereld. Het voert te ver om alles dat
we hebben gezien en gehoord te vermelden. Daarom een korte impressie. De rondlei-
ding met gids Anna in Auschwitz I duurde ongeveer twee uur. We werden door allerlei
barakken geleid, waarin het kampleven zich afspeelde. De Duitsers hadden mensen
in allerlei klassen ingedeeld met gekleurde driehoeken op de gevangeniskleding, zoals
Joden, misdadigers, homofielen, Roma en Sinti (die vroeger zigeuners werden ge-
noemd) en nog wat andere indelingen. De misdadigers werden soms ingezet als be-
wakers, maar ook voor andere klussen. Het waren vaak sadistische individuen. Hoe
gemener je was, hoe langer je bepaalde privileges had, maar om het minste geringste
werd je vermoord. Ook zieken kregen maar een hele korte tijd om beter te worden.
Anders kreeg je een dodelijke injectie met fenol, (carbol), recht in het hart. Je stierf hier
onmiddellijk door. Er waren cellenblokken, maar ook onderkomens van personeel en
Sonderkommando's. Dat waren groepen van willekeurig aangewezen sterk uitziende
mannelijke gevangenen, die in de vernietigingskampen onder dwang van de SS mee-
hielpen met het misleiden van slachtoffers, bijvoorbeeld doen alsof de gaskamer een
doucheruimte was.